اوریاد

روزگار ما انسانها را بیشتر از هم دور و آنها را به تدریج منزوی و خود گرا می کند. خاطره شاید در آینده خریدار نداشته باشد، افراد به تدریج مجبور خواهند شد که از خاطرات خود فاصله بگیرند. پیشینه و تجربه هم شرایطی شبیه خاره را خواهند داشت. این امور سبب خواهند شد تا ما مدام از خودمان دور شویم. یک چیزی فاقد هویت، حتی چیزی کمتر از اشیاء. در چنین شرایطی چه بر سرما خواهد آمد؟ دوران پیری را انسانها چگونه سپری خواهند کرد. اندکی بیندیشید. سرنوشت همه ما بسیار شبیه هم تمام خواهد شد پر از خلا و خواسته های ناتمام و تنهایی پایان ناپذیر. ما برای گریز از این تباهی جانکاه لازم است هویت های ممتاز قومی خود را زنده کنیم. همان چیزهایی که جهان کنونی آنها را از ما می خواهد بگیرد و ما گله وار و بی ریشه تحت سلطه دنیایی قرار بگیریم که جز فساد چیزی را بر ما تحمیل نکرد. برای نیل به این هویت ها کار فردی کار آمد نیست باید با کار جمعی یکدیگر را در راه این هویت سازی کمک کنیم. یکی از کارهایی که می تواند عامل موفقیت این برنامه باشد. نشر داشته ها، خاطرات، اسناد، تصاویر، نامه ها، یادداشتها، بازیها، ترانه ها، چیستانها و حکایت ها است. پیشنهادم این است که فرستادن از شما و نشر آن در فضای مجازی از من. با نام خودتان و بدون تحریف و با حفظ امانت. مشروط بر این که بدگویی از کسی در این آورده ها نباشد.