منظور ما از تاملات فلسفی در حوزه تاریخ پناه بردن به آن دور دست ها نیست . تاریخ در کنار ما در حال شکل گیری است و فلسفه آن نیز همزمان با همه قواعد و قوانین خود در ذهن آدمی جریان دارد . پس تاریخ و فلسفه آن برای اهل معرفت ملموس و یا مفهوم  است .

نگاه ما به تاریخ از سه حالت خارج نیست :

۱- نقلی

۲- علمی

۳- فلسفی

نگاه جامد به تاریخ که پدیده ها را همانند تک فریم می بیند و به رابطه آنها با یکدیگر توجهی ندارد نگاه نقلی است و نگاه مرتبط به پدیده های تاریخی که به کشف برخی از قواعد موجود در آن منتهی می شود یک نگاه علمی است و نگاه جامع به کل تاریخ یک نگاه فلسفی است .

نگاه سوم از دو نگاه پیشین بی نیاز نیست . در مجامعی که نگاه سوم شکل نیافته به این دلیل است که از دو نگاه پیشین خبری نیست .واقعه نگاری و تاریخ نگاری علمی می تواند مقدمه فهم فلسفی از تاریخ را فراهم کند . اهمیت این فهم از آن جهت است که انسان با این نگاه است که می تواند به مخزن اصلی عبرتگاه تاریخ راه یابد . جایی که بصیرت و اعتبار فراهم می آورد .

اگر مفهوم اعتبار از عبور گرفته شده باشد . در این صورت عبور انسان از گذرگاه تاریخ زمانی منتهی به فهم می شود که انسان توشه خود را از این رهگذر فراهم آورد یعنی تاریخ منشاء فهم و در شمار منابع معرفتی در آید یا دست کم انسان بتواند آن را به یکی از منابع معرفتی خود تبدیل کند .