دوست عزیزی که خودش را ماهان معرفی کرده است در یادداشتی برای این وبلاگ چنین نوشته اند:

" طی بررسی هایی که در این محوطه ( اوچ قیزلار) انجام داده ام این جا یک مکان باستانی با آیینی جالب و از لحاظ تمدنی در نوع خود بی مانند است.

اوچ قیزلار شامل سه سنگ بزرگ جثه  ای است که سنگ اول از آن میان تراش خورده و پیکر انسانی را مجسم می کند و روبرویش یک محوطه باز وجود دارد. در این محوطه کوه سنگی موزا داشی قرار دارد و این پیکره گو این که آن کوه را تماشا می کند. از سمت راست میان دو سنگ دویار چینی وجود داشته که انگار برج دیدبانی منطقه بوده و پشت سر رخ تراشیده شده ، کوه قلعه قربانشیر واقع شده است که رموز زیادی در آن منعکس شده است".

من ضمن بازتاب این نکات بسیار ارجمند این دوست ناشناخته و اندیشمند و متخصصم ، امیدوارم روزی ایشان با پسر بزرگم دکتر میثم جلالی بتوانند به کمک و مشارکت هم و با مساعدت مقامات محلی، از این نشانه های پر اهمیت ، رمز گشایی کنند و از این طریق بخشی از تاریخ اعجاب آور منطقه اوریاد عزیز و دوست داشتنی مان، برای ما و نسل امروز روشن شود. جستجوی هویت های فراموش شده از ابعاد فطری یک انسان موحد است.