یکی از چهره های دوست داشتنی پری در دهه های بیست وسی قرن حاضر مرحوم سیدابراهیم بود . او در پی واقعه تلخ قحطی همزمان با تعدادی از خانواده ها ی گروسی دیگر از به پری مهاجرت کرد . این رویداد در ایام حیات پر برکت مرحوم حاج سید بابا (متوفی ۱۳۳۳هجری قمری) اتفاق افتاد  یعنی حدود یک صد و بیست سال پیش.

مرحوم میر ابراهیم انسانی متشرع و بسیار مورد وثوق و علاقه مردم بود . تکیه کلام ایشان نسبت به کسانی که مدام مزاحمش می شدند تا از دل خوش این سید بزرگوار بهره ای ببرند این  : " قوزی پوخی اولما" بود.ملاحت طبع و صراحت بیان ایشان اعجاب انگیز تلقی می شد .

می توان مرحوم میر ابراهیم را صاحب یک مکتب طنز دانست . او خدادادی اهل مزاح و شوخی بود و هر کجا حضور می یافت شخصیتش توجه همه را به خود جلب می کرد .  ازایشان طنز های زیادی در زمان حیات و پس از درگذشتش بر سر زبان ها بود . ما در فرصتی بخش هایی از  سخنان و خاطرات دوست داشتنی ایشان را  خواهیم آورد. در این فرصت تنها  به دو عکس باقی مانده از ایشان که از آسیب زمان باقی مانده و از طریق پسرش آقا میر حبیب بدست ما رسیده است پسنده می کنیم  :